Sygnatury :
12072
Komentarze :
478
Użytkownicy :
19183
Wystaw swój komentarz
i przyznaj nam gwiazdki...
Aktualna ocena
4.95 / 5,00
Przyłącz się do nas !
Posiadasz kolekcję porcelany? Nie znasz jej pochodzenia lub chcesz dowiedzieć się więcej?
ZAREJESTRUJ SIĘ W NASZYM SERWISIE I KORZYSTAJ Z BAZY SYGNATUR
ZA DARMOOOOOOO!
Jeśli chcesz szybko i sprawnie
odnaleźć w naszej bazie znaki, które chciałbyś zidentyfikować
SKORZYSTAJ Z WYSZUKIWARKI SYGNATUR
|
|
|
SYGNATURY
Polska - Kujawy
- Włocławek
- Włocławska Fabryka Fajansu ( 1873 - 1882 )
- - Włocławska Fabryka Fajansu Teichfeld i Asterblum ( 1882 - 1918 )
- - Włocławskie Zakłady Przemysłowe d. Teichfeld i Asterblum obecnie Majer Nieszawski i S-ka
( 1918 - 1939 )
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
- - Nowa Włocławska Fabryka Fajansu Engelman i Schreier ( 1881 - 1888 )
- - Nowa Włocławska Fabryka Fajansu L. Czamański et Co. ( 1888 - 1923 )
- - Włocławska Fabryka Fajansu Leopold Czamański i Sp. ( 1923 - 1939 )
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
- - Polska Fabryka Fajansu Braci Cohn ( 1922 - 1937 )
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
- - Lesslauer Industriewerke, vorm. Teichfeld & Asterblum ( 1939 - 1945 )
- - Polskie Zjednoczone Fabryki Fajansu we Włocławku ( 1945 - 194? )
- - Zakłady Fajansu im. Rewolucji 1905 r. ( 194? - 1973 )
- - Zjednoczone Zakłady Ceramiki Stołowej ( 1973 - 1990 )
- - Fabryka Porcelany Sp. z o.o. ( 1993 - 2006 )
- Notatka historyczna
- Włocławską Fabrykę Fajansu
uruchomiono w 1873 roku. Jej założycielami i właścicielami byli: Zygmunt Kühfeld, Dawid Czamański, Izydor Szrejer i Bernard Boas. Pierwszymi partiami wyrobów, jakie wyprodukowano w fabryce były: talerze, misy, zestawy pojemników kuchennych, serwisy śniadaniowe oraz obiadowe, a także galanteria fajansowa. Niezwykle oryginalne pomysły wielobarwnego ozdabiania produktów np. motywami kwiatowymi, czyniły z przedmiotów użytkowych prawdziwe dzieła sztuki, znane na całym świecie.
Już w 1874 roku nastąpiły zmiany własnościowe. Zygmunt Kühfeld i Ludwik Cohn odkupili udziały pozostałych wspólników i zostali właścicielami fabryki, która posiadała wówczas 30 stanowisk produkcyjnych.
W 1880 lub 1881 roku fabryka została zniszczona na skutek dużego pożaru, co stało się przyczyną sprzedaży zakładu. Nowymi właścicielami zostali Józef Teichfeld i Ludwik Asterblum. Jednocześnie fabryka przyjęła nazwę Włocławskie Fabryki Fajansu Teichfeld i Asterblum. Fabryka została rozbudowana o nowe pomieszczenia do składowania surowca, pakownie, magazyn wyrobów gotowych. Utworzono także własną modelarnię. Tak, jak poprzedni właściciele Teichfeld i Asterblum bazowali na surowcach do produkcji pochodzących z okolic Halle, a później także z Rosji. Produkcja obejmowała zastawy stołowe i kuchenne, przybory do mycia i galanterię fajansową.
Od chwili zakupu fabryki, administrację i zarząd w imieniu swoim i wspólnika sprawował Teichfeld. Po śmierci Asterbluma w 1902 r. jego udziały przypadły spadkobiercom, którzy sprzedali je Teichfeldowi w 1907 roku. Fabryka produkowała w tamtym czasie oprócz fajansu także majolikę. Były to przedmioty o charakterze dekoracyjnym, takie jak: żardiniery, wazony, koszyczki, kosze do owoców, czy figurki.
W 1918 roku Józef Teichfeld sprzedał fabrykę spółce sześciu kupców za kwotę 600 000 marek polskich. Nabywcami byli: Majer Nieszawski, Salomon (vel Stanisław) Erenreich, Jakub Jabłonka, Wolf Złotogórski, Jakub Nuta Kruszyński i Nachman Krupka. Fabryka nosiła teraz nazwę Włocławskie Zakłady Przemysłowe dawniej Teichfeld i Asterblum obecnie Majer Nieszawski i S-ka. Nowi właściciele zmuszeni byli do stawienia czoła trudnościom wynikającym ze zmniejszenia zatrudnienia i spadku produkcji. Dużym ograniczeniem była utrata rynku zbytu jakim była przed I Wojną Światową Rosja carska. Brak materiałów źródłowych z ówczesnego okresu (zniszczonych przez Niemców w czasie okupacji) utrudnia ocenę stanu fabryki. Wiadomo jednak, że od 1924 roku eksportowano wyroby do Rumunii, Afryki, Ameryki Południowej, Indii i Australii.
W okresie okupacji niemieckiej fabryka uległa konfiskacie na rzecz III Rzeszy Niemieckiej i zarządzana była przez Niemców, którzy połączyli ją z sąsiadującą fabryką Czamańskiego w jeden zakład pod nazwą Lesslauer Industriewerke, vorm. Teichfeld & Asterblum.
Po drugiej wojnie światowej, od 1945 roku fabryka wznowiła produkcję ręcznie wytwarzanego i malowanego fajansu. Znajdowała się pod zarządem państwowym i weszła w skład włocławskichZakładów Fajansu im. Rewolucji 1905r.
W 1967 roku, przy ul. Płockiej wybudowano nowy zakład, w którym rozpoczęto produkcję porcelany. W następnych latach planowano przeniesienie do niego również produkcji fajansu, ograniczonej w owym czasie do ręcznie dekorowanych wyrobów w stylu ludowym, które eksportowano z powodzeniem do Rosji, USA, Jugosławii, Danii czy Portugalii.
W 1973 roku zmieniono nazwę przedsiębiorstwa na Zjednoczone Zakłady Ceramiki Stołowej, w skład których fabryka z ul. Kościuszki weszła jako Zakład nr 1. W latach siedemdziesiątych nastała moda na tzw. Włocławki, czyli oryginalne wyroby fajansowe o niepowtarzalnych wzorach, projektowanych przez artystów plastyków. Organizowano wówczas konkursy dla malarek, które były okazją do wykazania nieprzeciętnych umiejętności i uzdolnień artystycznych oraz dawały możliwość wykonywania projektów autorskich.
Nowa Włocławska Fabryka Fajansu
W 1879 roku Gerszon i Salomea Danzyger, Bernard i Ewa Hufnagel, Ludwik i Franciszka Schreier oraz Izrael Rotgolc podjęli budowę fabryki fajansu, którą ukończyli w 1880 r. Fabryka składała się z murowanego piętrowego skrzydła jako głównego budynku fabrycznego, murowanej parterowej oficyny, magazynu, maneża i studni.
W 1881 rou ze spółki wycofał się Izreal Rotgolc. W latach 1886-1890 właścicielami byli Aron Engelman i Franciszka Schreier.
W roku 1888 roku fabrykę odkupił Leopold Czamański za 25 000 rubli srebrem, a w 1891 roku otrzymał pozwolenie na wybudowanie magazynu wyrobów gotowych. Od roku 1893 fabrykę prowadzili spadkobiercy Czamańskiego: Herman, Leokadia, Witold, Daniel, Adolf, Ignacy, Estela, Jan Julian, Stanisław i Jadwiga Czamańscy ( w księdze hipotecznej zapisano ich jako właścicieli dopiero w roku 1895 ).
W 1923 roku spadkobiercy Czamańskiego sprzedali fabrykę spółce, na czele której stanęli Adolf i Ignacy Czamański oraz Zygmunt From. W 1926 roku rozebrano grożące zawaleniem zabudowania drewniane i na ich miejscu wybudowane budynki murowane. W okresie międzywojennym fabryka produkowała wyroby zbliżone formą i dekoracją do tych z fabryki Teichfelda i Asterbluma, a nawet zdarzało się, że obie fabryki wspólnie realizowały duże zamówienia.
W czasie II Wojny Światowej zakład przeszedł pod zarząd niemiecki i połączony został z fabryką Teichfelda i Asterbluma, zaś po jej zakończeniu obie fabryki włączono do Włocławskich Zakładów Ceramiki Stołowej.
Fabryka Fajansu Braci Cohn
Fabryka fajansu, którą założyli w 1922 roku bracia Herman, Maurycy, Izydor i Jakub Cohnowie oraz Ludwik Tabacznik i Abram Beldiger. Fabryka powstała w przebudowanych koszarach. Do 1930 roku fabryka produkowała fajans stołowy, jednak z powodu kryzysu produkcję wstrzymano na kilka lat.
W 1937 fabrykę wydzierżawił A. Czarnecki i podjął produkcję fajansu sanitarnego. W okresie II Wojny Światowej, w przejętej przez Niemców fabryce, ze względu na kłopoty ze zbytem wyrobów, ograniczono pracę do trzech dni w tygodniu ( a nawet produkowano drut kolczasty, po uprzednim przygotowaniu urządzeń ).
Po wojnie, w 1945 roku fabrykę upaństwowiono, a w 1949 została włączona do Włocławskich Zakładów Fajansu, jako Zakład nr 3. - Sygnatury fabryki Teichfelda i Asterbluma
- okres: 1882 - 1918 - kolor: zielony
- okres: 1918 - 1939 - kolor: czarny
- okres: 1918 - 1939 - kolor: zielony
- Sygnatury fabryki Czamańskiego
- okres: pom. 1881 - 1888
- okres: pom. 1881 - 1888
- okres: pom. 1881 - 1888
- okres: pom. 1881 - 1888
- okres: pom. 1881 - 1888
- okres: pom. 1881 - 1888
- okres: pom. 1881 - 1888
- okres: pom. 1888 - 1923
- okres: pom. 1888 - 1923
- okres: pom. 1888 - 1923
- okres: pom. 1888 - 1923
- okres: pom. 1888 - 1923 - kolor: niebieski
- okres: 1923 - 1939 - kolor: zielony
- Sygnatury fabryki braci Cohn
- Sygnatury po połączeniu fabryk
- okres: od 1945 - kolor: zielony
- okres: od 1945 - kolor: zielony
- okres: od 1945 - kolor: zielony
- okres: od ca. 1967 - kolor: zielony
- okres: od 1973 - kolor: brązowy
- okres: od 1973 - kolor: zielony
- okres: od 1973 - kolor: zielony
- Fabryka Fajansu KERAMOS ( 1894 - 1924 )
- Notatka historyczna
Trzecia z kolei, wybudowana we Włocławku fabryka fajansu, założona w 1894 roku przez łódzkiego przedsiębiorcę Augusta Fibigera. Pomimo zatrudnienia doświadczonego modelarza z fabryki Teichfelda i Asterbluma, zakład nie przynosił spodziewanych dochodów. Fibiger sprzedał więc fabrykę Salomonowi i Łai Kozakom w 1903 roku, którzy zbankrutowali już w roku 1907. Fabrykę, w drodze licytacji nabyli: Zygmunt From, Herman i Witold Czamańscy, Ludwik Asterblum, i Ernestyna Golde. Zachowane do dziś kilka sztuk z tej fabryki, ani formą, ani dekoracją nie odbiegają od tych produkowanych w fabrykach Asterbluma i braci Czamańskich. Nie ma w tym nic dziwnego, ponieważ wykorzystywano istniejące wzory produkowane w posiadanych przez nich zakładach.
Pomimo tego, fabrykę zamknięto w 1924 roku. - Sygnatury
- okres: pom. 1894 - 1924
- okres: pom. 1894 - 1924
|
|
Jeśli korzystasz z naszej bazy sygnatur, jesteś zadowolony z zasobów serwisu i zależy Ci na jego dalszym rozwoju, możesz wesprzeć nasze działania dokonując wpłaty dowolnej kwoty.
|
Anglia